Η ουρική αρθρίτιδα, μια ασθένεια που σχετίζεται με την αρχαιότητα, κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη δημοτικότητα. Υπολογίζεται ότι πάνω από οκτώ εκατομμύρια Αμερικανοί μπορεί να πάσχουν από την πάθηση. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Ο πρώτος είναι ότι περισσότεροι Αμερικανοί είναι υπέρβαροι, γεγονός που αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη ουρικής αρθρίτιδας. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από την αύξηση της διαθεσιμότητας και της κατανάλωσης ποτών με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη. Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από την αδυναμία του οργανισμού να αποβάλει το ουρικό οξύ. Το ουρικό οξύ, το οποίο είναι υποπροϊόν από τον μεταβολισμό των πουρινών (ένα σημαντικό συστατικό πολλών τροφίμων), προκαλεί ουρική αρθρίτιδα.
Υγεία των νεφρών
Τα νεφρά κανονικά αποβάλλουν την πλειονότητα των ουρικών οξέων, αλλά σε περιπτώσεις ουρικής αρθρίτιδας τα νεφρά δεν μπορούν να διαχειριστούν τη μεγάλη ποσότητα ουρικών οξέων στο αίμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν μία έως δύο κρίσεις ανά έτος. Οι ασθενείς που εμφανίζουν πολλαπλές κρίσεις ή έχουν αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος στον ορό (SUA) είναι υποψήφιοι για ιατρική θεραπεία.
Το tophi είναι μια συλλογή ουρικών οξέων κοντά στην επιφάνεια του δέρματος που μπορεί να παρατηρηθεί σε ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα. Πρόκειται για σημάδια υψηλού φορτίου ουρικού οξέος.
Θυμηθείτε το
Μπορείτε να το εντοπίσετε αυτό ελέγχοντας το επίπεδο SUA πριν χορηγήσετε την έγχυση. Οι ασθενείς που έχουν επίπεδο SUA 4 mgs/dl και άνω διατρέχουν υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης αντισωμάτων και δεν πρέπει να λαμβάνουν πεγλοτικάση.
Στους ασθενείς δεν πρέπει να χορηγούνται άλλες θεραπείες που μειώνουν την SUA επιπλέον της πεγλοτικάσης, καθώς μπορεί να καλύψουν την ανάπτυξη αντισωμάτων. Η ανεπάρκεια G6PD αποτελεί αντένδειξη για την πεγλοτικάση. Οι ασθενείς θα πρέπει να ελέγχονται. Οι αντιδράσεις έγχυσης μειώνονται επίσης όταν ο ασθενής "προετοιμάζεται" με στεροειδή και ένα αντιισταμινικό.