Υπάρχουν τρεις τύποι αρθρώσεων στο σώμα: οι ινώδεις ή σταθερές αρθρώσεις, οι χόνδρινες ή ελαφρώς κινητές αρθρώσεις και οι αρθρώσεις του αρθρικού υμένα (ελεύθερα κινητές). Οι αρθρώσεις των ισχίων, των χεριών, των ποδιών, των γονάτων και των ώμων είναι πιο ευάλωτες στις ασθένειες. Η ουρική αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, οι ρευματοειδείς και άλλες παθήσεις των αρθρώσεων είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες. Τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν ιστορικό πεπτικών προβλημάτων. Αυτά περιλαμβάνουν φούσκωμα, μετεωρισμό και καούρα, ρέψιμο και δυσκοιλιότητα. Αντιμετωπίζουν επίσης ψύχος και πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια τους. Αυτά ή παρόμοια συμπτώματα μπορούν να συνδεθούν με μείζονες εντερικές και μεταβολικές διαταραχές. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα ήταν...
Γαστρεντερικός σωλήνας
Ο γαστρεντερικός σωλήνας είναι συνεχώς εκτεθειμένος και μπορεί να μολυνθεί από πολλούς ιούς, βακτήρια, παράσιτα και άλλους επιβλαβείς οργανισμούς. Το πεπτικό σύστημα πρέπει να αντιμετωπίσει πολλά αντιγόνα (ξένα υλικά) που βρίσκονται στα τρόφιμα. Μπορεί επίσης να χρειαστεί να αντιμετωπίσει ορμόνες και υπολείμματα φυτοφαρμάκων, συντηρητικά και χρωστικές ουσίες σε πολλά τρόφιμα. Υπάρχουν πολλά πιθανά αντιγόνα, όπως γύρη από φυτά, λουλούδια, φυτά, αντισώματα, μύκητες και βακτήρια. Το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο βρίσκεται κυρίως στο εντερικό τοίχωμα είναι υπεύθυνο για την προστασία μας από όλους τους δυνητικά επιβλαβείς εισβολείς. Τόσο το πεπτικό όσο και το λεμφικό σύστημα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από εμπόδια και να λειτουργούν αποτελεσματικά προκειμένου να επιτελούν αυτό το έργο κάθε μέρα.
Οι χολόλιθοι στο συκώτι σας μπορούν να διαταράξουν σοβαρά την πεπτική σας διαδικασία και να προκαλέσουν υπερβολική ποσότητα τοξικών ουσιών στο αίμα και τη λέμφο σας. Σύμφωνα με τους γιατρούς, η αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που επηρεάζει την αρθρική μεμβράνη. Η αυτοανοσία είναι μια κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα αναπτύσσει ανοσία κατά των δικών του κυττάρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το αίμα να σχηματίζει σύμπλοκα αντιγόνου/αντισώματος, γνωστά και ως ρευματοειδής παράγοντας. Όταν εκτίθενται σε αυτά τα αντιγόνα, τα εντερικά Β-λεμφοκύτταρα (ανοσοποιητικό κύτταρο) διεγείρονται και παράγουν αντισώματα. Τα ανοσοκύτταρα κυκλοφορούν στο αίμα και εγκαθίστανται στους λεμφαδένες, στον σπλήνα, στους σιελογόνους αδένες, στα λεμφικά συστήματα του βρογχικού σωλήνα, στον κόλπο, στη μήτρα, στους μαστικούς αδένες που παράγουν το γάλα του μαστού και στον καψικό ιστό των αρθρώσεων.
Αντισώματα
Η παραγωγή αντισωμάτων θα αυξηθεί δραματικά αν εκτεθείτε επανειλημμένα στα ίδια τοξικά αντιγόνα, ιδίως σε περιοχές όπου έχουν εγκατασταθεί ανοσοποιητικά κύτταρα λόγω προηγούμενης επαφής με τους εισβολείς. Αυτά τα επιβλαβή αντιγόνα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν πρωτεϊνικά σωματίδια από σάπια τρόφιμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει έντονη μικροβιακή δραστηριότητα. Η ανοσολογική απόκριση στα νέα αντιγόνα αυξάνεται και το ανοσοποιητικό σύστημα αδυνατεί να την καταστείλει. Αυτή η ανισορροπία είναι άμεσα υπεύθυνη για τις αυτοάνοσες ασθένειες. Πρόκειται για καταστάσεις που υποδηλώνουν υψηλό επίπεδο τοξικότητας στον οργανισμό. Η χρόνια φλεγμονή προκαλείται από την αύξηση της παραγωγής αντισωμάτων στην αρθρική άρθρωση. Αυτό προκαλεί σταδιακά αυξανόμενη παραμόρφωση, πόνο και απώλεια λειτουργίας.
Η υπερβολική χρήση του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκαταστροφή. Αυτή η μορφή αυτοκαταστροφής είναι γνωστή ως σκλήρυνση κατά πλάκας, εάν συμβαίνει σε νευρικό ιστό. Εάν εμφανίζεται σε οργανικό ιστό, είναι γνωστή ως καρκίνος. Αλλά, αν το δείτε από μια βαθύτερη οπτική γωνία, η αυτοκαταστροφή είναι απλώς μια τελευταία προσπάθεια αυτοσυντήρησης. Εάν το σώμα δεν είναι σε θέση να καταπολεμήσει την τοξικότητα, θα επιτεθεί μόνο στον εαυτό του. Δεν είναι πιθανό να αυτοκτονήσει, όπως υποδηλώνει η έννοια της αυτοάνοσης νόσου. Πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος να επιτεθεί σε επιβλαβείς χημικές ουσίες και τοξικά σωματίδια στις κυτταρικές μεμβράνες του σώματος. Αυτή η αντίδραση επιβίωσης δεν είναι επιστημονική και αντανακλά την έλλειψη κατανόησης της πραγματικής φύσης του σώματος.
Χολόλιθοι
Οι χολόλιθοι μπορούν να προκαλέσουν τοξικότητα μειώνοντας την ικανότητα του οργανισμού για σωστή διατροφή και καθαρισμό. Εμποδίζουν το συκώτι να απομακρύνει σωστά τις βλαβερές ουσίες από την κυκλοφορία του αίματος. Το ήπαρ δεν μπορεί να φιλτράρει τις τοξίνες από το αίμα και αυτές καταλήγουν στο εξωκυττάριο υγρό. Το εξωκυττάριο υγρό μολύνεται περισσότερο όσο περισσότερες τοξικές ουσίες συσσωρεύονται. Το σώμα μπορεί να χρειαστεί να ανταποκριθεί σε μια αυτοάνοση αντίδραση για να εξαλείψει τα πιο μολυσμένα κύτταρα. Αυτό θα μπορούσε να σώσει το υπόλοιπο σώμα για κάποιο χρονικό διάστημα. Μόλις αφαιρεθούν όλοι οι χολόλιθοι από το ήπαρ, τη χοληδόχο κύστη και τους νεφρούς, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν χρειάζεται να καταφύγει σε ακραία μέτρα για να υπερασπιστεί το σώμα σε κυτταρικό επίπεδο.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια μη φλεγμονώδης, εκφυλιστική νόσος. Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται όταν ο ρυθμός ανανέωσης του αρθρικού χόνδρου (μια λεία, ανθεκτική επιφάνεια που καλύπτει τα οστά που βρίσκονται σε άμεση επαφή μεταξύ τους) είναι βραδύτερος από τη διάσπασή του. Ο αρθρικός χόνδρος γίνεται λεπτότερος και τελικά η οστέινη αρθρική επιφάνεια έρχεται σε επαφή με το οστό, γεγονός που προκαλεί φθορά των οστών. Αυτός ο τύπος βλάβης μπορεί να οδηγήσει σε μη φυσιολογική αποκατάσταση των οστών ή σε χρόνια φλεγμονή. Αυτό το σύμπτωμα είναι παρόμοιο με πολλές άλλες ασθένειες. Μπορεί να προκαλείται από μια μακροχρόνια πεπτική διαταραχή. Γίνεται πιο δύσκολο να διατηρηθούν υγιή οστά και αρθρικός χόνδρος, απορροφώντας λιγότερα θρεπτικά συστατικά και διασκορπίζοντάς τα πιο αποτελεσματικά. Οι χολόλιθοι στο συκώτι μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στη βασική πέψη και να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας.
Ουρική αρθρίτιδα
Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια άλλη ασθένεια των αρθρώσεων που συνδέεται με ένα αδύναμο ήπαρ. Προκαλείται από κρυστάλλους ουρικού νατρίου στις αρθρώσεις. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα με υψηλό ουρικό οξύ στο αίμα. Οι χολόλιθοι στο ήπαρ μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην κυκλοφορία του αίματος και στην απέκκριση του ουρικού οξέος. Αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένη κυτταρική βλάβη και καταστροφή στα νεφρά και το ήπαρ, καθώς και σε άλλα μέρη του σώματός σας. Το ουρικό οξύ είναι ένα απόβλητο προϊόν που προκύπτει από την καταστροφή των κυτταρικών πυρήνων. Παράγεται σε περίσσεια και προκαλεί αυξημένη καταστροφή των κυττάρων. Η τακτική χρήση διεγερτικών, το κάπνισμα τσιγάρων και η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών αποτελούν παραδείγματα. Όλα αυτά τα πράγματα προκαλούν κυτταρική καταστροφή που έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων εκφυλισμένης πρωτεΐνης στην κυκλοφορία του αίματος. Η κατανάλωση πολλών πρωτεϊνούχων τροφών όπως το κρέας, τα ψάρια, τα αυγά και το χοιρινό μπορεί να προκαλέσει απότομη αύξηση του ουρικού οξέος. Όλες οι παραπάνω τροφές και ουσίες μπορούν να οδηγήσουν σε σχηματισμό χολόλιθων στο συκώτι και τη χοληδόχο κύστη σας.