Als het over jicht gaat, is het belangrijkste onderwerp "Wat veroorzaakt jicht?". Mensen wijzen dan met de vinger naar voedsel met een hoog purinegehalte, zoals orgaanvlees, sardines en ansjovis, en naar paddenstoelen. Purine is een natuurlijke organische stof die in alle levende wezens voorkomt. Er zijn veel purines die van nature voorkomen op de planeet. Er zijn vier basen in DNA: adenine (cytosine), guanine (en thymine) en twee daarvan (adenine & guanine). Andere populaire vormen zijn theobromine, de verbinding die chocolade zijn bittere smaak geeft, en cafeïne in koffie.
Laten we het begrijpen
Elke dag sterven miljoenen cellen, wat betekent dat veel DNA wordt afgebroken om de basen vrij te maken. Guanine ondergaat een proces dat "deaminatie" heet, waarbij guanine wordt afgebroken tot xanthine. Het enzym guanase breekt vervolgens xanthine af tot xanthine. Ten slotte oxideert een ander enzym, xanthine-oxidase, het xanthine tot urinezuur. Urinezuur is het eindproduct van de purine-afbraak bij mensen en hogere apen.
Het proces gaat echter door bij de meeste zoogdieren. Een ander enzym, uricase, zet urinezuren verder om in allantoïne. Komt die naam u bekend voor? Allantoïne is te vinden in veel schoonheidsproducten. Kijk maar naar de ingrediëntenlijst van sommige gezichtscrèmes. Wetenschappers geloven dat uricase bestond bij onze oude voorouders. Maar door een enzymatisch defect verloor het lichaam het vermogen om het te produceren. Dit zou de reden kunnen zijn voor alle soorten jicht.
Overtollig urinezuur
Omdat purine of urinezuren bij de meeste zoogdieren niet in overmaat voorkomen, is het niet verwonderlijk dat wij mensen een grote toename van urinezuur in ons bloed ervaren na het eten van vlees van deze dieren, met name hun organen. Jichtpatiënten kunnen binnen enkele uren na het eten van een kleine hoeveelheid van deze vleessoorten jichtaanvallen krijgen.
De lever en de nieren zijn twee belangrijke organen van een dier die veel purine bevatten. Omdat purine op deze plaatsen wordt afgebroken is het daar het meest geconcentreerd. Deze purines worden in het bloed naar deze plaatsen vervoerd om te worden afgebroken tot urinezuur en vervolgens tot allantoïne. De purines worden uiteindelijk uit het lichaam uitgescheiden via de urine en de ontlasting.